Γιατί.

Γιατί είσαι ολα αυτά που δεν μπορω να πω, που ποτέ δεν θα καταλάβεις και δεν θα νιώσεις.  Γιατί είσαι οτι αγάπησα και φοβήθηκα περισσότερο και γιατί εκανες τα θέλω μου να υπερβουν τα πρέπει. Γιατί με έκανες να περπατήσω στη βροχή και να σε θυμάμαι με τραγούδια. Γιατί καθε μέρα περνω απο τα λημέρια σου για να κλέψω ενα σου βλέμμα χωρις να με δεις. Γιατί με έκανες να θελω να σπάσω τα παλια μου δεσμά για να κρατηθώ  δίπλα σου. Γιατί στο πέρασμά σου άλλαξα και τρόμαξα και γιατί το μονο που ηθελα ηταν να σε προστατέψω απο μένα. Γιατι ερωτευτηκα τη καθε σου μερα και μετα εσένα και τωρα οι δικες μου μέρες ειναι άδειες. Γιατί με τράβηξες απο το βαλτο μου με εριξες ομως στο δικο σου. Γιατι ήρθες αγέρωχα δίπλα μου και εφυγες αθόρυβα. Γιατί τωρα οσα μας ενώνουν εχουν πλεον χαθεί. Γιατι με αφησες λιγο πριν με κερδισεις και τελικα με εχασες.Γιατί μας νίκησαν στην εδρα μας οι δικοί μας φοβοι. Γιατί το ποτάμι προχωράει μονο μπροστά και δεν συναντάει τον δικό μου ωκεανό.  Γιατι τα καλύτερα πρέπει να έρθουν ακομη και αν χρειαστει να τα περιμένουμε πολύ . Γιατί ουδείς αναντικαταστατος και ας ελεγες το αντίθετο. Γιατί εγω κράτησα τα πρέπει και έμεινα με ενα γιατί που θα κουβαλαω κρυφή πληγή. Γιατί μια μέρα θα εχω τη δύναμη να σου χαμογελασω οταν θα σε δω τυχαία . Γιατί τότε δεν θα με πονάς και δεν θα με τρομαζεις πια. Γιατί έτσι είμαι εγω. Γιατι ετσι είσαι εσυ. Και γιατι δεν ηταν γραφτό.

Έτσι εινα αυτά...

Οι αποστάσεις είναι πάντα σχετικές.
Κάποιες φορές είσαι δίπλα στον άλλον και ταυτόχρονα μίλια μακρυά.
Κάποιες άλλες είσαι μίλια μακρυά και τον κουβαλάς μέσα σου.

Έτσι ειναι αυτά.

Αποφάσεις . Ας μιλησουμε για τις αποφάσεις. Κάθε απόφαση αποτελεί επιλογή και κάθε επιλογή θα πρέπει να αποτελεί απόφαση. Με συνέπειες,θετικές και αρνητικές. Το πόσο καλα ζύγισαμε τις συνέπειες αυτές στο τελος δείχνει αν η κάθε απόφαση που πήραμε ήταν σωστή η όχι.

Κάθε απόφαση, κάθε επιλογή, καλη η κακή, σωστή η λάθος, μας κάνει αυτο που είμαστε σημερα. Αυτο που νιώθουμε σημερα, και ειναι μέρος των αποφάσεων που καλούμαστε να πάρουμε εκ νέου για να χτίσουμε το μέλλον κάπως καλύτερο απο το παρελθόν που χτίσαμε με τις προηγούμενες.

Παρελθόν. Ας μιλήσουμε για το παρελθόν. Ωρες, μέρες, χρονια, που έχουν περάσει και ειναι αποτέλεσμα των συςωρευμενων επιλογών που κριναμε ως σωςτες τη δεδομένη στιγμή που κληθήκαμε να αποφασίσουμε. Για ενα καλύτερο μέλλον.

Μελλον. Ας μιλησουμε γιατι μέλλον. Ωρες,μέρες,χρονια που δεν έχουν έλθει ακομα και που καλούμαστε ανά πάσα στιγμή να το χτίσουμε παίρνοντας σωστοτερες αποφάσεις απο το παρελθόν.

Κάθε φορα που συγχέουμε το παρελθόν με το μέλλον οι αποφάσεις μας ειναι λάθος. Κάθε φορα που το παρελθόν μας χτυπάει τη πόρτα κ εμείς ανοίγουμε,το μέλλον φεύγει απο το παράθυρο.

Δεν ειναι υγείες να μηδενιζεις το χρόνο ελπίζοντας να ζει σεις τις θετικές συνέπειες των επιλογών που έκανες κάποτε. Το πιο πιθανό ειναι τελικα να βιωςεις τις αρνητικές συνέπειες ακομα πιο έντονα. Βέβαια και αυτο ειναι μια επιλογή. Μια απόφαση.

Αποφάσεις. Ας επιστρέψουμε στις αποφάσεις. Ποτέ ένιωσες τελευταία φορα οτι πήρες τη σωστή; Τελικα ήταν; Και αν όχι ποιος αδικήθηκε;
Όταν παίρνεις μια απόφαση εχεις το εξής ρίσκο, να άδικησεις κάποιον η να άδικηςεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Η και τους δυο. Πανολαιθρεια.

Ας μιλησουμε για την πανολαιθρεια. Ειναι η κατάσταση που κάθε σου επιλογή ειναι λάθος και με κάθε καινουρια πληγώνεσαι κ πληγωνεις. Διορθώνεται; Όχι. Ξεπερνιέται; Ναι.

Δεν είμαστε θεοί βα μπορούμε να διορθώσουμε κάθε κατάσταση που δημιουργήσαμε με λανθασμένες επιλογές. Αποφάσεις.ειμαστε άνθρωποι και παλεύουμε για το καλύτερο. Οπως το κρίνουμε τη δεδομένη στιγμή. Στο παρόν.

Παρόν. Ας μιλησουμε για το παρόν. Ειναι ωρες, μέρες, χρονια, που δεν εχουμε πάρει κάποια απόφαση για να διορθώσουμε τις λανθασμένες επιλογές που κάναμε στο παρελθόν για να εχουμε ενα καλύτερο μέλλον.

Κάθε δευτερόλεπτο σου χαρίζει άπειρες επιλογές. Αποφάσεις. Ειναι τα όπλα σου για να σκοτώσεις τα τέρατα του παρελθόντος. Και φυσικά για να διαμορφώσεις το μέλλον σου οπως θεωρείς εσυ καλυτερα. Τωρα. Με το μυαλό, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που εχεις τωρα. Αυριο θα εχεις άλλες. Χθες είχες άλλες.

Τα καλυτερα ειναι αυτα που ακομα δεν εζησες. Δεν έζησα...
Η αυτα που έχασες. Εχασα.

Άλλωστε κάθε άνθρωπος που συναντάς κατι φοβάται κατι αγαπά και κατι εχει χάσει. Εχω χάσει;

Δεν εχω αποφασίσει ακομα...κατι χάνεις- κατι κερδίζεις. Και αλλα τέτοια κλισέ.

Υγ.Διάβασε αυτη τη δημοσίευση ακούγοντας αυτο, γιατι έτσι αποφάσισα.

Σε κάθε επίκληση του ονόματός της εκείνη γελάει πονηρά, με ένα ένα γέλιο αλλιώτικο, σαρκαστικό. Κλείνει το μάτι σε όσους τολμούν κάνουν σχέδια χωρίς την συγκατάθεσή της, στα κορμιά που αφήνονται να ελπίζουν, με έπαρση, πως όλα μπορούν να τα κάνουν μόνα τους, που τα πνίγει η ματαιοδοξία που τη βαφτίζουν δύναμη. Τη μία μέρα σε ξυπνάει χαϊδεύοντας σου το μάγουλο, έτσι χαρούμενα και γαλήνια, νομίζοντας ότι έχεις συναντήσει την ευτυχία και προτού φτάσει το σούρουπο σου τα έχει πάρει πίσω όλα λες και της χρώσταγες, μεταμορφώνοντας το απαλό χάδι σε δυνατό χαστούκι που με φόρα σκάει στο πρόσωπό σου σκορπώντας κάθε σου σκέψη στην άβυσσο. Έτσι είναι η ζωή μάτια μου, σε πουλάει και σε αγοράζει με ένα νόμισμα που έχει δυο όψεις.

Είναι η απουσία που μετρά τη λησμονιά

Και η λησμονιά  μετράει την αγάπη

Γιατί ότι έχεις,  δεν το εκτιμάς,

Και ότι σου λείπει, είναι απάτη.

Παίξε και γέλασε, θαρρείς

Τα χρόνια μένουν ίδια;

Ένα ανοιγόκλειμα ματιών είναι η ζωή,

Στάχτες κ αποκαήδια.

Ένα ποτάμι που κυλά  μπροστά

Και πίσω δεν γυρίζει

Ότι προλάβεις έζησες

Τελειώνει ότι αρχίζει.

Οι άνθρωποι αναλώνονται  

Τον χρόνο τους τον χάνουν

Και έρχεται η ώρα η στερνή

Τον απολογισμό τους κάνουν

Μα είναι αργά για να θωρείς

Και να παραπονιέσαι

Άδραξε τώρα που μπορείς

Τους στόχους σου όλους θέσε

Γιατί ότι κυνηγάς θα έρχεται

Και ότι αφήνεις πίσω

Δεν ήτανε για σένανε

Μ’ αφήνεις να σ’αφήσω….

Ότι αγαπάς θα σε παιδεύει

Η δημιουργία ενός blog μοιάζει εύκολη υπόθεση. Είναι.
Δεν είναι  όμως το ιδιο  εύκολη και διασφάλιση της ποιότητας των άρθρων του, η προσέλκυση αναγνωστών και η διατήρησή του σε βάθος χρόνου. Όταν γράφεις,απευθύνεσαι σε κοινό στο οποίο έχεις υποχρέωση να είσαι ο εαυτός σου και να είσαι αυθεντικός. Αναπτύσσεις σχέσεις, αλληλεπίδραση και ευθύνες σε άτομα που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ, αλλά τους δίνεις κομμάτι απο τη ψυχή σου. Είναι νωρίς να μιλήσω για το τι αποκομίζεις εσύ απο όλο αυτό, μιας και τώρα κάνω τα πρώτα μου βήματα, αναμφίβολα όμως έχεις ηθηκή ικανοποίηση όταν βλέπεις οτι τα κείμενά σου έχουν απήχηση.

Υπάρχουν στο διαδύκτιο χιλιάδες blog, άλλα γνωστά και άλλα καταχωρημένα στα αζήτητα. Όλα όμως έχουν κάτι να πούν. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα του blogging. Είναι ένας τρόπος να ακουστείς, να εκθέσεις τις απόψεις σου και να γράψεις για ότι αγαπάς. Κάπως έτσι και εγώ αποφάσισα να ξεκινήσω δημιουργώντας τη δική μου διαδικτυακή γωνιά που θα μπορώ να μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου, τον ενθουσιασμό μου, τα ενδιαφέροντά μου και ότι άλλο μπορεί να κάνει κάποιον να ταυτιστεί μαζί μου, με  απώτερο σκοπό την ανταλλαγή απόψεων και κυρίως για να μπορώ κρατάω το μυαλό μου σε εγρήγορση και τους ορίζοντές μου ανοιχτούς.

Μιάς και ο άνθρωπος είναι πολύπλευρο ον δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με ένα και μόνο αντικείμενο. Πως θα μπορούσα άλλωστε; Ούσα γυναίκα και όπως κάθε γυναίκα της ηλικίας μου, μοιράζομαι σε πολλούς ρόλους που πρέπει να φέρω εις πέρας με επιτυχία. Είμαι εργαζόμενη, είμαι φίλη, είμαι κόρη, είμαι μαθήτρια, είμαι θυλικό και τώρα είμαι και blogger. Φυσικά απο την κάθε ιδιότητα απορρέει και ένα τουλάχιστον θέμα για συζήτηση.

Το κάθε θέμα λοιπόν θα το αναλύουμε εδω.

Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εχω δυο τρόπους να εκτονώνομαι: Να γράφω και να ζωγραφίζω. Με το πέρασμα του χρόνου και με τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας όμως η συχνότητα που τα εξασκούσα είχε μειωθεί. Σε ένα προσωπικό μου απολογισμό, αποφάσισα πως πράγματα που μας αρέσουν και μας κανουν να αισθανόμαστε όμορφα δεν πρέπει να τα αφήνουμε στην άκρη. Και επειδή "όταν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος" που λέει και η Λίλα (βλ S1ngles), βρήκα τον τρόπο και δημιούργησα το χρόνο αρχικά να ασχοληθώ έστω με ένα απο τα δυο.

Μετά απο πολλά χρόνια που το είχα στην άκρη του μυαλού μου, άρχισα να ασχολούμαι με την αρθρογραφία. Απο τώρα και στο εξής θα αναρτώνται άρθρα μου και στο ηλεκτρονικό περιοδικό simplylife.gr και είμαι πολύ χαρούμενη με αυτή τη συνεργασία. Υπάρχουν και άλλα σχέδια τα οποία δυστυχώς δεν μπορω να ανακοινώσω ακόμα. Αλλα θα ανακοινωθούν σύντομα.

Να καταληξουμε όμως σε μια κατακλείδα, να μην παρατάς τα όνειρά σου. Εγώ τα παρατάω συνέχεια, αλλα καταλήγω να κυνηγούν αυτά εμένα μετα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπάς κάτι και να μην βρείς τον τρόπο να το κάνεις. Όχι επειδή το είπε  ο Paulo Coehlo (βλ. Αλχιμιστης " Οταν κάτι το θες πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνομοτεί για να το αποκτήσεις")  αλλά επειδή είναι η φύση σου έτσι, να τείνεις πάντα προς την κλίση σου. Ότι αγαπάς θα σε τραβάει πάνω του όπως το φως τα κουνούπια τη νύχτα, όπως ο μαγνήτης τραβάει το μεταλλο, όπως η σοκολάτα τραβάει εμένα...χμ..Τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, να βλέπεις και να διαβάζεις όσο μπορείς, αλλά να έχεις τα αυτιά σου κλειστά για να μην ακούς ποτέ όποιον σου λέει οτι δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Μπορείς, το ξέρω και το ξέρεις.

Υγ. Η σοκολάτα αν την τρώς βράδυ, ενω γράφεις, δεν παχαίνει. ;)
 

Το δικό σου ταξιδι εχει αρχίσει?

Αυτό το post είναι φτιαγμένο για να ακούγεται παρέα με αυτό το τραγούδι!

 

Αν η ζωη είναι ένα τρένο όπως πολλές φορές την παρομοιάζουν,έχεις ενα πολύ μακρινό ταξίδι να διασχίσεις.

Το ταξίδι αυτό έχει τους δικούς σου κανόνες και χρειάζεται μόνο ένα πράγμα να εχεις στο μυαλό σου: οτι θα επιβιβαστείς μόνος-ίσως για πολυ καιρό να ταξιδεύεις μόνος,και στο τέλος...θα κατεβεις και παλι μόνος.

Το τρένο δεν πάει ποτέ προς τα πίσω-προχωράει πάντα προς τα μπρός ,και το ταξίδι δεν σταματάει.

Έχεις πολλά βαγόνια να μπείς,πολλούς συνεπιβάτες να γνωρίσεις,και πολλές διαδρομές να διαλέξεις.Θα δείς πολλούς σταθμούς,θα κατέβεις σε αρκετούς αλλά μόνο ενας θα μείνει στη καρδιά σου.

Πόσο καλα θα περάσεις το καθορίζουν οι επιλογές που θα κάνεις,και το πόσο μακρια θα πας το καθορίζουν οι φόβοι σου.

Για τον καθ'ενα που θα συναντήσεις ο προορισμός είναι διαφορετικός,αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος: να βρεί τον εαυτό του.

Μόνη σου υποχρέωση;Να τερματίσεις.Πως;

Θα γνωρίσεις ανθρώπους,θα αγαπήσεις και θ'αγαπηθείς,θα μισήσεις και θα μισηθείς,θα κάνεις φίλους...μα και εχθρούς.

Μη ξεχνάς...να βοηθάς όσους σε χρειάζονται αλλά να μην τους εμπιστευτείς.
Σίγουρα θα προδωθείς-σιγουρα θα προδώσεις.
Και τελικά θα μάθεις πράγματα που θα σε βοηθήσουν να φτάσεις στον προορισμό σου.

 

Ζήσε το ταξίδι όσο πιο δυνατά μπορείς!

Μέχρι να κατέβεις...Και πάλι μόνος...αλλα οχι όπως επιβιβάστηκες!

Αυτη τη φορά με αναμνήσεις που έχεις για να χαμογελάς...

Εσένα...Το δικό σου ταξιδι εχει αρχίσει?